जिल्ला सदरमुकाम खाँदबारीबाट पूर्व दक्षिण मादी नगरपालिका वडा नं. १ को खोला गाउँमा २०७८ सालको भदौ २१ गते एका विहानै ६ जनाको हत्या भएको खबर जङ्गलको आगो झै फैलियो । एकलास गाउँमा बसोवास गर्ने किसान परिवारका ६ जनाको हत्या सबैका लागि विस्मात र कौतूहलको विषय बन्यो । एउटा सञ्चारकर्मीको कर्तव्य थियो, प्रत्यक्ष रुपमा यथार्थ परिस्थितिको बारेमा जानकारी दिनु ।
घटनामा ८५ वर्षीय बौद्धमान कार्कीका छोरा ५८ वर्षीय तेजबहादुर कार्की, बौद्धमानकी श्रीमती ८४ बर्षीया पार्वती, बुहारी ५२ बर्षीया कमला, नातिनी बुहारी ३२ बर्षीया रञ्जना, पनाति ११ बर्षीय दिपेन र पनातिनी ७ बर्षीया गोमाको हत्या भएको थियो । कान नसुन्ने, आँखा नदेख्ने ८५ वर्षीय बौद्धमान कार्की भने सकुशल रहेका छन् ।
घटना भएको खोला गाउँ पुग्न जिल्ला सदरमुकाम खाँदवारीबाट चैनपुर, मादी रामवेनी, मूलखर्क हुँदै जान गाडीमा करिब पाँच घन्टा लाग्छ ।
खाँदवारीदेखि मूलखर्कसम्म करिब तीन घण्टा र त्यहाँबाट करिब दुई घण्टा हिलाम्य सडकमा यात्रा गरेपछी आले पुग्न सकिन्छ । घटना स्थलसम्म सडकका रुपमा कच्ची ट्रयाक पुगेको छ । त्यो पनि पहिरोले ठाउँ ठाउँमा अवरुद्ध गरेकाले सवारी साधनबाट त्यहाँ पुग्न निकै झमेला सामना गर्नु पर्छ । आहालेबाट डेढ घण्टा हिँडेपछी सदरमुकामबाट करिब ९७ किलोमिटर टाढा पर्ने मादी नगरपालिका वडा नं १ खोलागाऊँ पुग्न सकिन्छ ।
यहीँ हो खोलागाउँ, जहाँ ठाउँ ठाउँमा पहिरो झरेको ट्रयाक मात्र खुलेको कच्ची सडकको हिलो, केही दिनदेखि निरन्तर परिरहेको झरी र पातलो वस्तीका कारण विभिन्न सेवा सुविधाबाट बञ्चित हुँदै भोक र थकानसँग जुद्धै हामी स्थलगत रिपोर्टिङ्गका लागि आइपुगेका छौं । यो खोलागाउँमा गएको सोमबार बिहान एकै परिवारका ६ जनाको पाशविक हत्या भएको थियो ।
यो खबर जानकारी हुने वित्तिकै स्थानीय प्रहरी, इलाका प्रहरी चैनपुर र जिल्ला प्रहरी कार्यालयबाट घटना स्थलमा प्रहरी पुगेको थियो ।
घटना स्थल पुगेका प्रहरीले ६ जनाको शव घर वरीपरी विभिन्न स्थानमा छरपस्ट भेटेका थिए । घटनाको प्रकृति हेरेर जिल्ला प्रहरी कार्यालयको अनुसन्धान टोलीले मात्र घटनाको अनुसन्धान गरेर हत्यारासम्म पुग्न नसक्ने प्रारम्भिक निष्कर्षपछि संघीय प्रहरी इकाई धरानबाट तालिम प्राप्त कुकुर सहित प्रहरीको विज्ञ टोलीलाई बोलाइएको थियो ।
उक्त टोलीले घटना स्थलको सुक्ष्म अध्ययन गरिसकेपछी शवलाई पोष्टमार्टमका लागि मंगलबार विपी कोइराला स्वास्थ्य विज्ञान प्रतिष्ठान धरान पठाएको थियो । पोष्टमार्टम पछी उनीहरुको इटहरी स्थित बुढी गंगामा बुधबार साँझ अन्तिम दाहसंस्कार भएको छ ।
घटना राती की बिहान अन्योल
यो घटना सोमबार बिहान अथवा आइतबार बेलुका कति बेला भएको हो भन्ने अन्योल रहेको छ । घटनाका एकमात्र जीवित वृद्ध बौद्धमानका अनुसार सपरिवार बेलुका ६/७ बजे तिर खाना खाएर सुतेका थियौ । बिहान एक्कासी यस्तो अवस्था सामना गर्नुप¥यो, अचम्मैमा परेँ ।
प्रहरी र स्थानीयको जानकारी अनुसार तेज बहादुरको शव घरदेखि करिब ७० मिटर पर सडकको भित्तामा, पार्वतीको घरैमा सुतिरहेको अवस्थामा, कमला र रञ्जनाको घर नजिकैको खोल्सीमा र दिपेन र गोमाको घरमाथि खरबारीमा शव फेला परेको थियो ।
घटनामा परेकाहरुको शवको अवस्थालाई हेर्ने हो भने तेज बहादुरले गम्बुट (जुत्ता) र कोट लगाएका छन् भने अन्य ५ जनाले चप्पल, स्यान्डल लगाएका थिए ।
सो बमोजिमको प्रकृतिलाई हेर्दा घटना कति बेला भएको हो भनेर सोझै अनुमान गर्नसक्ने स्थितिमा छैन । यो घटनालाई विश्लेषण गर्ने हो भने बेलुका खाना खाएर सुतेकाहरु चप्पल, जुत्ता नलगाएको हुनु पर्ने हो ।
घटना बिहानैको हो भनेपनि भागदौड गर्दा जुत्ता, चप्पल उनीहरुले कसरी लगाउन भ्याए ?
सिआइबीको टोली सहित डिआइजी घटनास्थलमा
हत्याको अनुसन्धान गर्न नेपाल प्रहरीको केन्द्रीय अनुसन्धान ब्युरो (सिआइबी) को टोली पनि घटनास्थलमा छ । डिएसपी रुगमबहादुर कुँवर नेतृत्वको सिआइबी टोली घटनास्थलमा रहेका छन् । स्थानीय प्रहरीले घटनाको तथ्य फेला पार्न नसकेपछी सिआइबी समेत घटनाको अनुसन्धानका लागि घटना स्थलमा आएको हो ।
अहिले घटनाको अनुसन्धान गरिरहेको जिल्ला प्रहरी कार्यालय संखुवासभा, सङ्घीय प्रहरी इकाई कार्यालय धरान, केन्द्रीय अनुसन्धान ब्युरो र प्रदेश प्रहरीको रिजनल इन्भेष्टिगेशन टिम (रिट) को कामलाई थप सहयोग गर्न १ नं. प्रदेश प्रहरी कार्यालय विराटनगरका डिआइजी अरुण कुमार बिसी पनि यति बेला घटनास्थलमा छन् ।
बुधवार राती डिआइजी घटनास्थल पुगेर प्रहरीबाट भइरहेको अनुसन्धानले अहिलेसम्म प्राप्त गरेको उपलब्धिको जानकारी लिँदै आगामी अनुसन्धानमा अपनाउनु पर्ने रणनीति एवं प्रहरीले घटनालाई निष्कर्षमा पु¥याउन खेल्नुपर्ने भूमिकाका बारेमा ‘ब्रिफिङ’ भइरहेको छ । निरन्तरको वर्षा र भौगोलिक विकटताले यो घटनाको अनुसन्धानमा धेरै समस्या खडा गरिरहेका बेला डिआइजी बिसी अनुसन्धानकै नेतृत्व लिने हिसाबले आफैँ घटनास्थलमा आएका हुन् ।
प्रहरीको विभिन्न संयन्त्रले घटनाको अनुसन्धान गरिरिहेको हुनाले अभियुत्त चाँडै पक्राउ पर्न सक्ने स्थानीयले अनुमान गरेका छन् ।
पार्वतीको शव आँगनबाट ओछ्यानमा
‘मैले त बेहोस भएको होला भन्ने ठानें’ ८५ वर्षीय बौदमान कार्कीले बिहान साढे ६ बजेतिर घर नजिकैको गाईगोठ छेउमा श्रीमती पार्वता घोप्टो परेको अवस्थामा भेटे। पार्वता यसअघि पनि बेहोस हुने गरेकाले छिमेकीको सहयोगमा खाटमा लगेर राखेको उनले बताए। ‘केही समयपछि आफैं उठ्छे होला भनेको थिएँ, तर खै ?’ बौदमानले भने।
स्थानीय खड्गबहादुर कार्कीले पनि पार्वतालाई खाटमा राख्न सघाएको बताए। ‘ठूलीआमा (पार्वता) बिरामी हुनुहुँदोरहेछ भने पछि हामी गएर गाई गोठबाट खाटमा ल्याएर राख्यौं,’ उनले भने, ‘छाम्दा उहाँ तातै हुनुहुन्थ्यो। पहिलेकै जस्तै लट्ठिनु भएको रहेछ भनेर हामीले भन्यौं।’
घरका अरू मान्छेहरू काममा गएका होलान् भन्ने सोचेर आफू घाँस काट्न गएको खड्गबहादुरले बताए। ‘त्यतिबेलासम्म यस्तो घटना भएको होला भनेर हामीले सोचेका पनि थिएनौं,’ उनले भने, ‘घाँस काटेर फर्केँ। आमै बिरामी हुनुहुन्छ भनेर अरू साथीसँगै साढे ८ बजेतिर उहाँको घरमा गयौं। कोही नदेखेपछि मात्र अरूको खोजी गर्यौं।’
किन कोही सुन्दैनन् ?
घटना कति रहस्यमयी छ भने ६/६ जनाको हत्या हुँदा पनि हत्यामा मारिएकाहरुको चिच्याहट आवाज स्थानीय कसैले नसुनेको बताउँछन् । सोझै बुझ्ने हो भने लखेटीलखेटी हत्या गरिएको जस्तो देखिने यो घटनामा घटनाक्रममा उनीहरुले किन चिच्याएनन् होला र छिमेकीले सुनेन् ? घटना राती कै भए पनि फरकफरक स्थानमा मृतकको शव भेटिदा अनुमान गर्न सकिन्छ उनीहरुको एकै पटकमा आक्रमण भएर हत्या गरिएको होइन । लगातार हत्या गरिएको भएपनि त्यो बिचमा उनीहरु चिच्याएको हुन सक्छ ।
तर छिमेकी कसैले नसुन्नुमा उनीहरुलाई थप सोधपुछ हुने डरले यो कुरा बाहिर नल्याएको हुनसक्ने अनुमान गर्न सकिन्छ । जबकी गाउँमा घरहरु टाढै हुन्छन् तर घटना घटेको घर र छिमेकीको घरको दूरी धेरै टाढा पनि छैन । करिब डेढ सय मिटर दुरीमा छिमेकी घर छ जहाँबाट तेज बहादुरको घर प्रस्टै देख्न र त्यहाँको आवाज सुन्न सकिन्छ ।
बिचमा खोल्सी छ, जस्को कारण आवाज सुन्न सकिन्न भन्ने पनि हैन । किनकी स्थानीयसँग घटनाको विषयमा खोल्सी कै छेउमा रहेको बाँसको फेदमा हामीले उनीहरुको तर्क क्यामेरामा कैद ग¥यौं । हामीले रेकर्ड गरिएको आवाजमा खोल्सीको भन्दा उनीहरुले बोलेको आवाज नै पनि प्रष्ट छ ।
खोल्सीबाट देखिएको छिमेकीको घरको छानो, यो खोल्सीबाट तेज बहादुर र छिमेकीको घर बराबरी दूरीमा छ ।
प्रहरीलाई किन ढिलो जानकारी ?
जस्ले गाई गोठबाट पार्वतीलाई ओछ्यानसम्म पु¥याउन सहयोग गरे उनीहरुले ६ देखि साढे ६ बजे बिचमा यो घटना भएको बताउँछन् । तर प्रहरीलाई घटनाको जानकारी भने ९ बजे पछी मात्र भएको थियो । करिब ३ घण्टासम्म प्रहरीलाई किन खबर गरिएन भन्ने एउटा अनुसन्धानको पाटो रहन्छ ।
उनीहरु भन्छन्, आमैको पुरानै रोग थियो मुर्छा पर्ने त्यसैले फेरी ब्युँतिन्छन्की भनेर आश ग¥यौँ । तर गाई ग्वालीबाट ओछ्यानसम्म पु¥याउँदा मान्छे जीवित की मृत हुन् भनेर कसरी थाहा पाएनन् होला ?
पार्वती मुर्छा परेकै भएपनि त्यतिका बिरामीलाई रेखदेख गर्न घरका अरु सदस्यलाई किन खोजीएन ?
सबैको टाउकोमा गम्भीर चोट
अनुसन्धानमा खटिएका प्रहरीहरुका अनुसार मारिने सबैको टाउकोमा गम्भीर चोट छ । विभिन्न सञ्चार माध्यममा प्रकाशन र प्रशारण भए जस्तो हत्यामा धारिलो घरेलु हतियार प्रयोग गरि हत्या गरिएको भनिए पनि त्यस्तो नभएको पाइएको हो । मृतक सबैको शव घोप्टीएको अवस्थामा फेला परेको थियो ।
घटनास्थलको जाँचबुझका लागि बोलाइएका फरेन्सिक विज्ञले पनि धार नभएको हतियार प्रयोग गरेर टाउकोमा हिर्काइएको हुनसक्ने बताएका छन् । ७ वर्षीय गोमा बाहेक सबैको टाउकोमा भारी बस्तुले प्रहार गरी हत्या गरेको पोस्टमार्टमको प्रारम्भिक अनुसन्धानले देखाएको छ ।
तर गोमाको भने टाउको बटारेर हत्या गरिएको छ । सानी बालिकालाई भने फरक प्रकृतिले हत्या गर्नु प्रहरी अनुसन्धानको लागि थप चुनौती देखिएको छ ।
हत्याको कारण पैसा होइन
प्रारम्भिक अनुसन्धानमा हत्याको कारण पैसासँग नजोडिएको प्रहरीको भनाई छ । घरमा नगद र जिन्सी जस्ताको तस्तै भएकाले पहिले अनुमान गरिए जस्तो लुटपाट वा चोरी गर्ने उद्देश्यले घटना भएको नदेखिएको उनीहरु बताउँछन् । परिवारले सुरक्षित राखेको पैसाहरु समेत सुरक्षित नै पाइको छ भने हत्या भएकाहरुको शरिरमा भएका गरगहना समेत उनीहरुसंगै भएकोले अपराधीले पैसाको लागि हत्या गरेको हुन नसक्ने जनाइएको छ ।
प्लानमर्डरको आशङ्का
सामूहिक हत्या अनुसन्धानमा प्राविधिक (टेक्निकल) कोणबाट ठोस उपलब्धि हात नपरेपछि प्रहरी अनुसन्धान मानवीय (मेनुअल्ली) सुरु गरेको छ । घटना घटेको हप्ता दिन र घटनापछिको २४ घण्टाको कल डिटेल रेकर्ड (सिडिआर) विश्लेषण गर्दा ठोस उपलब्धि हात नपरेको अनुसन्धान अधिकृतहरूले बताएका छन् ।
घटनास्थलदेखि करिब १० किलोमिटर रेन्जमा रहेको दुई वटा बिटियस टावरबाट कनेक्ट भएका करिब सय भन्दा बढी सक्रिय मोबाइल नम्बरको विश्लेषण गर्दा शङ्कास्पद केही नदेखिएको प्रहरी स्रोत बताउँछ ।
त्यस क्षेत्रमा एनसेल र एनटिसीको सेवा विस्तार भएपनि मृतक तेजबहादुर कार्कीको घर आसपास दुवै नेटवर्कको रेन्जकम छ । कार्कीको घरदेखि केहीमाथि डाँडामा उक्लिएपछि मात्र दुवैको नेटवर्क राम्रो टिप्ने गर्छ ।
सिडिआरको १६ वटै विधिको रिर्पोट अनुसार घटना घटेको हप्तादिन भित्र केही नयाँ व्यक्तिहरू गाउँमा आए पनि प्रत्येकलाई सोधपुछ गर्दा हत्यासँग अहिलेसम्म कुनै कनेक्सन भेटिएको छैन । तर अनुसन्धान टोलीले प्राविधिक कोणबाटै केही ‘क्लु’ भेट्ने आशामा अनुसन्धान भने गरिरहेको छ ।
अनुसन्धान टोलीले मृतकहरूले चलाउने ३ वटा मोबाइल समेत घटनास्थल र घरबाट बरामद गरिसकेको छ ।
मृतकहरु चप्पल र गम बुटमा छन् । र हत्यामा प्रयोग भएको हतियार अहिलेसम्म फेला पर्न सकेको छैन । यो सामूहिक हत्यामा एक भन्दा बढीको संलग्नता हुन सक्ने प्रहरीको अनुमान छ । एकै जनाले फरक फरक स्थानमा त्यो पनि घर बाहिर (ओपन एरिया) मा पालैपालो हत्या गर्न सम्भव नहुन सक्छ । र अहिलेसम्मको सिडिआर विश्लेषणबाट पनि हत्याराले मोबाइल प्रयोग नगरेको देखाएको छ ।
यस आधारमा पनि यो घटना प्लान मर्डर हुन सक्ने देखिन्छ । योजनाबद्ध रूपमा हत्या गरेर हत्याराहरू गायब भएको अवस्था छ । प्लान मर्डर त्यो पनि प्रोफेसनल हत्यारा संलग्न भएको खण्डमा भने प्रहरीलाई अनुसन्धान गर्न र हत्यारासम्म पुग्न समय लाग्ने देखिएको छ ।
दुवईबाट छोरा आईपुगे
मृतक तेजबहादुरका कान्छा छोरा नरेश कार्की मंगलबार राति धरान आइपुगेका छन् । उनी भन्छन्, कमाएको पैसा दमक पठाएको थिएँ, बुबाआमा लगायत सबै परिवारलाई दमक ल्याउने सपना चकनाचुर भयो, अपराधीलाई कडा कारवाही होस् ।
परिवारै सबै एकै ठाउँमा बस्ने भनेर जग्गा किन्ने तयारीमा आफूहरु रहेको उनले जानकारी दिए । दमकमा जग्गा किन्ने तयारीमा थियौं’, उनले भने, ‘बुबाआमा, हजुरबुबा, हजुरआमालाई पनि मङ्सिर, पुससम्ममा त्यहाँ ल्याउने सपना थियो तर सबै सपना चकनाचुर भयो ।’
सिंगो गाउँ नै शोकसंगै त्रासमा
परिवारै सखाप भएको घटनापछि मादी–१ उम्लिङ खोलागाउँ शोकमा डुबेको छ । अहिलेसम्म हत्यारा पत्ता नलाग्दा गाउँको अवस्था सामान्य बन्न सकेको छैन ।
घटनाको वास्तविकता पत्ता नलागेसम्म गाउँ सामान्य अवस्थामा फर्कन नसक्ने स्थानीयहरु बताउँछन् ।
मानिसहरु घाँस काट्न जान समेत डराउँछन् । चाँडोभन्दा चाँडो अपराधीलाई पक्राउ नगरिए बाँच्नै गाह्रो छ हुने उनीहरु बताउँछन् ।
त्रसित नहुन मेयरको आग्रह
घटनाको विषयलाई लिएर फेरी घटना घट्छ भनेर त्रासमा नबस्न मादी नगरपालिकाका मेयर बिदुर कुमार लिंथेपले आग्रह गरेका छन् । स्थानीयले जति सक्रियताका साथ प्रहरीलाई अपराधी समाउन सहयोग गर्छ त्यति नै छिटो अपराधी पत्ता लाग्छ । अपराधी पक्राउ परेपछी थप घटना घट्न नसक्ने हुनाले कोही कसै स्थानीय लगायत नगरबासी त्रसित नहुन उनले आग्रह गरेका छन् ।
स्थानीय, घटनापछीका प्रत्यक्षदर्शी, मृतकका आफन्त, प्रहरी अधिकृत, अनुसन्धान अधिकृत, जनप्रतिनिधि, घटनासँग जानकार राख्नेहरुको सहयोगमा तयार
प्रतिक्रिया