इटहरी ।  मोटो ज्यान, हँसिलो अनुहार, कपाल सेतै फुलेको, गालामा झुस्स सेतो दारी । हेर्दा निकै हृष्टपुष्ट देखिने एक व्यक्ति घरको कुनामा साङ्लोमा बाँधिएका थिए । उनी हुन्, इटहरी २० तरहरा शान्ति टोलका डिकबहादुर खड्का ।

२०२४ सालमा तेह्रथुममा जन्मिएका उनलाई २०३६ सालदेखि नै मृगी रोगले च्याप्यो । घरको पाँच भाई छोरा मध्ये जेठा छोराको रुपमा जन्मिएका उनलाई १२ बर्षको उमेरकै मृगी रोपले च्यापेपछि परिवारमा आर्थिक रुपमा पनि असर परेको उनका बुवा ७९ बर्षीय नेरपसिंह खड्काले बताए । ‘हामीले त्यतिबेलै उपचारका लागि बिराट नर्सिङ होममा जचाउँन आउँदा डाक्टरले यो रोग निको हुँदैन भने,’उनले भने,‘५ भाई छोरामध्ये यो जेठो छोरा हो, सानै उमेरमा यस्तो भयो जीवन कठीन छ ।’

उनका अनुसार त्यो समय जचाउँन आउँदा डा. ज्ञानेन्द्र कार्कीले मृगी रोगको उपचार नहुने बताएपछि उनीहरु गाउँ फर्किएका थिए । ‘अन्य मानिसहरु पनि धेरैपटक आए हेरे गए, तर सहयोग गरेनन्,’उनले भने । पहाडमा हुँदा र हाल बसोबास गर्दै आएको इटहरी उपमहानगरपालिका वडा नं. २० मा पनि सहयोग मागे पनि कतैबाट नपाएको उनले बताए । ‘साह्रो बिरामी भएको बेला केही खाँदैन, बाथरुम जाँदा पनि त्यहीँ बसिरहन्छ,’ ७२ बर्षीया आमा हिमादेवी खड्काले गहभरी आँशु पार्दै भनिन्,‘सहयोग आएदेखि हामी मरेर गएपनि उसको अपाङ्ग भत्ता आएदेखि के–के किनेर खान्थ्यो ।’

हिमादेवीले छोराको उपचार भईदिएर निको भए हुने जस्तो लागिरहने बताइन् । साङ्लोबाट छोड्ने हो भने सबैलाई कुट्ने र बिरामी भएको बेला दिशा, पिसाब पनि एकै ठाउँ गर्ने गरेको उनले बताइन् । डिकबहादुरलाई बिरामले च्यापेको बेला साङ्लोबाट छुटाउँदा सबैलाई कुट्ने गरेको र परिवारले अहिले यो रोगको उपचारका लागि सहयोग अपिल गरिरहेका छन् । तर, सहयोग भने कतैबाट जुट्न सकेको छैन ।

छोराको उपचार भएर सामान्य हिँडडुल गर्ने अवस्था मात्रै भए पनि सन्तुष्ट हुने आमा हिमादेवी बताउँछिन् । ‘बालखमा यस्तो थिएन, अहिले बालख भएको छ,’उनले भनिन् । स्थानीय निरपबहादुर खड्काले पहाडबाट आएको १०, १२ बर्ष मात्र भएको र उपचार बेलैमा नहुँदा यस्तो भएको बताए । सुस्त मनस्थिति भएका उनलाई स्थानीय सरकारले हेर्नुपर्ने उनको भनाई थियो ।