लमजुङ। सुन्दरबजार नगरपालिका–८, कुसुण्डेका टेकबहादुर नेपालीले चार दशकभन्दा धेरै समय गाउँघरमै कर्मी काम (काठको काम) गर्नुभयो । त्यस समयमा काम अनुसारको कमाइ राम्रै थियो । कमाइले घर–व्यवहार राम्रैसँग चलेको थियो । तर बिस्तारै धमाधम फर्निचर उद्योग खुल्न थालेपछि गाउँघरमै काम पाउन मुस्किल पर्यो ।‘फर्निचर धेरै खुले, हामीलाई काम पाउनै गाह्रो’ उहाँले भन्नुभयो ।
कर्मी काम पाउन छाडेपछि उहाँले पुर्ख्याैली पेशालाई निरन्तरता दिने सोच बनाउनुभयो । कर्मी काम गर्दा पनि उहाँ बेलाबेला जुत्ता चप्पल सिलाउने काम गर्नुहुन्थ्यो । त्यतिबेला काम गरेबापत अन्न पाइन्थ्यो । पैसा मिल्दैनथ्यो ।
‘बालीमा धेरै समय काम गरियो । वर्षभरि केही पाथी धान पाइन्थ्यो । बालीमा काम गर्दा गुजारा चलाउन साह्रै गाह्रो हुन्थ्यो,’ उहाँले भन्नुभयो ।
दुःख धेरै, तर कमाइचाहिँ कम हुने भएपछि उहाँले पुख्र्यौली पेशालाई व्यवसायमा बदल्नुभयो ।
प्रतिक्रिया