यो दृष्य हो, उज्वल भविष्य निर्माणका लागि शिक्षा दिइने एक विद्यालयको । बाहिरबाट हेर्दा जति जिर्ण देखिन्छ भित्र त्यति नै धरापमा परि रहेको छ यो विद्यालय । संखुवासभाको सभापोखरी गाउँपालिका वडा नं. ६ को देउरालीमा रहेको यो विद्यालयले जनाइरहेको छ की दुर्गम क्षेत्रमा विद्यालयको भौतिक स्थिती कस्तो छ त । र देखाइरहेको छ, संघीयतापछी गाउँघरमा पुगेको सिंहदरबारको शिक्षामा लगानी । नेपाल सरकारद्धारा शिक्षा क्षेत्रमा सबैभन्दा बढी लगानी भएपनि दुर्गम भेगसम्म यसको प्रभाव कस्तो छ भन्ने सबुत प्रमाण पनि यहीँ हो ।
२०५० सालमा पठनपाठनका लागि सिद्धेढुंगा पाठशालाको स्थापना भयो । २०५४ सम्म शिशु कक्षा सञ्चालन गरिरहेको यो पाठशालालाई तत्कालिन जिल्ला शिक्षा कार्यालय संखुवासभाले २०५६ साल कार्तिक २९ गते पत्र लेख्दै कक्षा १ सञ्चालनका लागि अनुमति प्रदान ग¥यो । जिल्ला शिक्षा कार्यालय संखुवासभाले नै सोही विद्यालयलाई कक्षा २ सञ्चालनका लागि २०६३ असार १ गते पत्र मार्फत अुनुमति दिइयो । २०६४ जेष्ठ ३० गते फेरी जिल्ला शिक्षा कार्यालय संखुवासभाले प्राथमिक तहको कक्षा तीनसम्म सञ्चालनका लागि अनुमति दिइयो । यस्तै २०६५ वैशाख ३० गते कक्षा ४ सञ्चालनका लागि र २०६६ बैशाख ८ गते कक्षा ५ सञ्चालनका लागि यो विद्यालयलाई अनुमति प्राप्त भयो ।
२०७० सम्म कक्षा ५ सञ्चालन भइरहेको सिद्धेढुंगा आधारभुत विद्यालय अहिले कक्षा तीनसम्म मात्रै सञ्चालनमा छ । विद्यालयमा विद्यार्थी संख्या कम भएको भन्दै कक्षा तीन मात्र सञ्चालन गर्न भनी जानकारी दिइयो । तर कुनैपनि निकायबाट आधिकारीक पत्र भने प्राप्त भएको छैन । कक्षा तीन मात्रै सञ्चालन हुने भएपछी अध्यापन गराईरहेका शिक्षक मोहनमणि सापकोटालाई शिक्षा कार्यालयले २०७३ असार २ गते पत्र लेख्दै अर्को विद्यालयमा खटायो । तर विद्यार्थी संख्या बृद्धी भएपछी दरबन्दी थप गर्ने आस्वासन भएपनि उक्त आशयको पत्र र जानकारी यो विद्यालयले पाउन सकेको छैन ।
एक शिक्षिका र एक कार्यालय सहयोगीको भरमा सञ्चालन भइरहेको यो विद्यालयमा हाल २२ जना विद्यार्थी अध्ययनरत छन् । तर विद्यार्थी संख्या बढ्दै गएमा कक्षा थप सञ्चालन हुने र शिक्षक नियुक्ति गरिने भनिए पनि हालसम्म कुनै निकायबाट चासो नदिएको प्रधानाध्यापक सरस्वती भट्टले जानकारी दिए । उनले भने २०५० सालमा स्थापना भएको विद्यालयमा स्थापनाकालमा निर्माण भएका संरचना बाहेक थप हुन सकेको छैन ।
२०७२ सालको विनासकारी भूकम्पका कारण क्षतविक्षत भएको विद्यालयको भवन पुन निर्माणका लागि कुनै पनि निकायको ध्यान पुग्न सकेको छैन । भवन पुन निर्माण तथा नयाँ भवनका लागि यहाँका स्थानीय र विद्यालय व्यवस्थापन समितिको प्रयास भने नभएको हैन । साबिक सभापोखरी गाउँ विकास समिति र जिल्ला शिक्षा कार्यालयलाई पटकपटक निवेदन गरिए पनि उक्त निवेदन उपर कहिल्यै कारबाही हुनसकेन ।
स्थानीय तहको निर्वाचनपछी विद्यालय सञ्चालन तथा व्यवस्थापनको लागि स्थानीय सरकारलाई जिम्मा दिइएपनि उनीहरुको नजर यसतर्फ सोझो हुन सकेको छैन । भुकम्पले थिलथिलो भएको भवनमा बच्चाबच्ची पढाउनु पर्ने बाद्यता छ, विद्यालय व्यवस्थापन समितिका अध्यक्ष सांगे शेर्पाले भने ।
२०५० सालमा निर्माण गरिएको यो जिर्ण भवन बाहेक यस विद्यालयमा अन्य संरचना निर्माणका लागि योजना दिनु त कता हो कता बरु विद्यालय मर्ज गर्न दबाव दिइरहेको छ । तर विद्यालय मर्ज गर्दा यहाँका विद्याथीहरु ३ घण्टा टाढा धाउनुपर्ने बाद्यता छ रहेको विद्यालयका संस्थापक पुर्व अध्यक्ष धनबहादुर तामाङले बताए ।
विद्यालयलाई व्यवस्थित बनाएर सञ्चालन गर्नु त कता हो कता विद्यालयलाई नै मर्ज गरेर स्थानीय अविभावक र बालबालिका प्रति स्थानीय सरकार र नियामक निकायले गरेको यो लापरबाहीको जति निन्दा गरेपनि कम हुन्छ ।
प्रतिक्रिया