१२ वर्षअघि रौतहटको राजपुरमा भएको बमकाण्डमा मोहम्मद अफताब आलमको भूमिकाबारे ढिलोचाँडो अदालतले फैसला गर्ला नै । तर अहिलेसम्म प्राप्त तथ्य, प्रमाण र अदालतमा बहस भैरहँदा उनले गरिरहेका पर्दापछाडिका हर्कतले उनलाई दोषी देखाउने पर्याप्त आधार तयार भैसकेको छ ।

हिरासतमा भए पनि उनका अपराधको सिलसिला रोकिएको छैन, बरु वरिष्ठ वकिलहरुको आड, भरोसा र साथ पाएर अपराध छोप्नसमेत अपराध भैरहेको छ ।

घाइते र प्रत्यक्षदर्शीको बयानले नै प्रस्ट पारिसकेको छ, २०६४ सालको चुनाव जित्न आलमले बमकाण्ड रचे । बम बनाउँदा बनाउँदै पड्किएपछि घाइते भएका आफ्नै कार्यकर्ता र समर्थकलाई जिउँदै इँटाभट्टामा हाले । बम विस्फोटको प्रमाण लुकाउन सकेको सबैथोक गरे । अनुसन्धानमा अवरोध गरे । पीडितका परिवारलाई उतिबेलै धम्क्याए । उठीबास लगाए । अहिले पनि त्यहाँ उनकै ‘राज’ चल्छ । उनीविरुद्ध बोल्न कसैले आँट गर्न सक्दैन ।

बम बनाउनु र घाइतेलाई अस्पताल लैजानुको सट्टा इँटा भट्टामा हाल्नु त जघन्य अपराध हुँदै हो । प्रमाण लुकाउनु, अनुसन्धानमा अवरोध गर्नु र पीडितलाई धम्क्याउनु पनि सानोतिनो अपराध होइन । अहिले १२ वर्षपछि मुद्दा चलिरहँदा पनि उनको रवाफ र हर्कत उस्तै छ ।

आफ्नो पक्षमा कार्यकर्तालाई प्रदर्शन गर्न लगाउनु त ठूलो कुरा भएन । तर अदालतमा बहस भैरहँदा सरकारी साक्षी बनेकाहरुलाई धम्क्याउँदै बयान फेर्न लगाउने कुरा आपराधिक मनोवृतिले मात्र सोच्न र गर्न सक्छ । पीडितलाई बयान फेर्न लगाउनु र अदालतलाई प्रभाव पार्न खोज्नु पनि अपराध नै हो । तर नाम कहलिएका वरिष्ठ वकिलहरु व्यवसायको नाममा आफ्नो सामाजिक मर्यादा र नैतिकता भुल्दै आलमको आपराधिक श्रृङ्खलालाई ढाकछोप गर्न मात्र होइन, उनलाई अपराधकर्ममा थप उत्साहित गर्न कम्मर कसेर लागेका छन् ।